ผมมีข้อสังเกตบางประการ(ที่ต้องใช้คำว่าข้อสังเกตก็เพราะว่าผมก็ไม่รู้จริงเหมือนกัน)
ถือว่าเป็นการคุยกันตาม"ความคิด"ไม่ใช่"ข้อเท็จจริง"นะครับ
ประการแรก จิตเป็นอรูปธรรม จิตหมายถึงรู้อารมณ์
จิตปรากฏให้เรารู้ตาม "หน้าที่"
ไม่ใช่"ตำแหน่ง" เช่นเวลาผมโกรธ ผมจะพูดว่า "ผมโกรธ"
ขณะนั้นมีแต่"โกรธ"
เท่านั้นที่ปรากฏไม่มีสัตว์ บุคคล ตัวตน ผมคงจะไม่พูดว่า
"ผมมีความโกรธ" แต่ในจิตสำนึกผม ผมมักจะคิดว่ามี
ผม + โกรธ ซึ่งเป็น
จิตสำนึกที่ผิด เพราะเป็นการผูกเอาตัวเอง เข้ากับปรากฏการณ์ทางจิต
ในรูปแบบความคิด
ถ้าเราตัดเอาเรื่องความคิดออกไป
การที่จิตไม่ทำหน้าที่จะหมายถึงว่า"มีจิตหรือไม่"นี่คือข้อสังเกตประการแรก
ประการที่สอง "การรับรู้"ปราฏการณ์ทางจิต อาจเกิดขึ้นได้โดยไม่รู้สำนึกก็ได้
เช่นจิตไร้สำนึกต่างๆ การสลบ การหลับสนิด เราไม่สำนึกถึงมัน
แต่ก็ไม่ได้
หมายความว่า "ไม่มีจิตอยู่" ขณะหลับสนิดเราอาจฝันอะไรต่างๆมากมาย
โดยที่พอเราตื่นขึ้นมา เราไม่รู้สำนึกถึงเรื่องที่เราฝันเลยก็ได้
เราอาจคิดว่า
เราหลับสนิทโดยไม่ฝันเลย
การไม่รู้สำนึก จึงไม่ใช่หมายความว่าจิตไม่ทำงาน