|
ในตำนานชินกาลมาลีปกรณ์ และตำนานพระพุทธสิหิงค์ ปรากฎพระนามเทพ2องค์นี้ ในข้อความตอนที่พระร่วงสนทนากับกษัตริยนครศรี
เรื่องพระพุทธสิหิงค์ที่ลังกา พระร่วงถามว่า
ทำไงถึงจะเอามาได้ พระเจ้านครศรีธรรมราชว่า"ไปเอามาไม่ได้
ลังกามีเทพ4องค์ คือ ขัตตุคามเทพ
รามเทพ สุมนเทพ ลักขณเทพ"
*********
The facts behind the Jatukam Ramathep
talisman nonsense
In the past month or so, several articles have appeared in the Thai and
English media concerning the phenomenal popularity of a magical talisman,
promising instant wealth to those who wear one.
The talisman features a divine being called Jatukam
Ramathep, unknown in Buddhist or Hindu sacred
literature. He seems to be the invention of a confused imagination, and most
intelligent commentators condemn this new cult as indicating a corruption of
both Buddhist morality and Thai animistic spirituality.
In order to understand the problem, we need to get the god's name right:
Jatukam Ramathep is the
Thai pronunciation of the Pali Catugamaramadeva,
meaning God Rama of the Four Villages. This is near
nonsense as no ancient literature, Buddhist or Hindu, connects Rama to "Four Villages". Thus the name seems to
have been created out of thin air.
However, the talisman is connected in the popular imagination to the Great Stupa of Nakhon Si Thammarat. According to
respectable tradition preserved in an ancient document (see Wyatt, DK,
"The Crystal Sands: The Chronicles of Nagara
Sri Dharmmaraja", Cornell) the relics
enshrined in the Great Stupa there came from Sri
Lanka and the stupa was established with the
assistance of traders from Sri Lanka, where Buddhism has always been
protected by Hindu gods.
(The evidence is in the Mahavamsa and in folk
religion to this day.)
Here is the evidence as far as I have been able to trace it from credible
physical and documentary sources:
At the Great Stupa at Nakhon
Si Thammarat, the stairs
leading up to the circumambulatory terminate in a narrow stage with four
images of gods. To the extreme left and right are two gods in brick and
plaster with no attributes. However inscribed stone plaques (in apparently
old lettering) announce that they are Lord Khattugama
and Lord Ramadeva.
The door in the centre consists of two wooden leaves each carved with a deity
in high relief. One is obviously Vishnu with his disc and conch, but he also
holds a bow, indicating that he is the Rama
incarnation.
The other deity has four visible faces and so has been identified as Brahma,
but he holds weapons (unlike Brahma who holds sacrificial implements).
If one counts the invisible faces (at the back of the relief) one gets six.
The six faces and the weapons indicate the god Skanda
(known in Sri Lanka
as Kataragama) who has six faces and holds all
weapons as Commander of the Heavenly Forces.
A 16th century Pali chronicle (see Penth, H Jinakalamali Index, Pali Text Soc, 1994) tells the following tale: the King
of Sukhothai had heard of the fame of a Buddha
image in Sri Lanka
and he desired to acquire it. He sent an emissary to the king of Nakhon Si Thammarat,
who reported that Sri
Lanka was invincible as it was protected
by four gods, namely Khattugama, Rama, Lakkhana and Sumana.
In Sri Lanka, today, popular tradition claims that the island is protected by
four great deities, among whom are Kataragama (Khattugama in Pali) and Rama under the tittle Upulvan (the Blue God or Vishnu) but as he holds a bow we
must suppose he is the Rama incarnation.
All this information may seem confusing to those unfamiliar with
Hindu-Buddhist mythology and iconography, but from this respectable evidence
we may construct a credible history.
In the late 12th century Sri Lankan Theravada Buddhism became established in
mainland Southeast Asia together with its
relics, footprints, Bodhi trees, texts and
protective deities.
These were most faithfully recorded and remembered at Nakhon
Si Thammarat. However in
modern times, tradition has been forgotten. People lack knowledge of the
texts to which I have referred. As a result they have confused the two
guardian deities, Khattugama and Ramadeva, and conflated and corrupted their names,
producing Jatukam Ramathep,
a single deity without a historical background.
But who can blame the Thais?
I am reminded of a tale told (I think) by Evelyn Waugh. In Italy he once
visited an obscure church that housed a splendid old woodcarving of St George
on horseback killing the dragon. It was festooned with scraps of paper
bearing prayers for wealth, health and success.
Waugh remonstrated with the parish priest about this gross idolatry.
The priest ruefully agreed and added that when the cultural authorities
removed St George for restoration, leaving the horse, his parishioners wanted
to attach their petitions to its tail and mane. "My flock
don't worship St George," said the priest, "they worship the
horse!"
In like manner, it seems, many Thai Buddhists have forgotten the Buddha, his
liberating teachings and the relics of his person, and instead devote
themselves to a protective deity, and a spurious one at that.
Several distinguished Thai scholars have proposed that the Jatukam Ramathep phenomenon
indicates a failure of Buddhism. I would prefer to avoid this conclusion as
religions do not fail unless they become fossilised
and obsolete (like classical paganism).
Rather, societies fail to remember and live up to the admirable principles of
their religions.
Indeed societies tend to pervert and demean their inherited wisdom.
In the case of the Jatukam Ramathep
talisman here in Thailand,
we have a society that counts greed and gain as the highest good, and an
educational system that fails to provide access to Asian cultures. Nor does
it make available to the public our most important historical texts.
If many Thais had read the relevant parts of the chronicles that I have
quoted, then a nonsense deity like Jatukam Ramathep would
never have been conceived.
------------------------------------------------
NB: With kind permission of The Nation this article is taken from The Nation,
May 15, 2007, p. 9A.
Keywords : Jatukam, Buddhism, Hinduism, Michael
Wright
----------
ความนำ
ปัจจุบัน
พระเครื่อง"จตุคามรามเทพ"เป็นที่นิยมของคนจำนวนมาก
แต่เป็นปริศนาเพราะ
1.ชื่อ"จตุคามรามเทพ"ไม่เคยปรากฏในคัมภีร์หรือตำนานใด
ๆ ไม่ว่าของพุทธหรือพราหมณ์
2. จตุคามรามเทพ แปลว่า
พระรามสี่บ้าน ซึ่งฟังแล้วประหลาด พระรามมีเรื่องเกี่ยวกับ"สี่บ้าน"ที่ไหน
---------
หมวดที่ 1 ผู้ศรัทธาเชื่อว่า
จตุคามรามเทพ คือเทพารักษ์องค์พระบรมธาตุนครฯ
หมวดที่ 2 ตามตำนานพระธาตุนครฯ(ตำนานหาดทรายแก้ว)
มีความว่า"พระธาตุนครฯ นั้นเดิมมาจากลังกา
โดยลังกาสนองคุณที่ได้พระทันตธาตุจากนครฯ
ต่อมาในพุทธศตวรรษที่ 18 หลังเมืองนครฯร้างหึงมานานเพราะโรคห่า
มีการขุดค้นพระธาตุกลับคืนมาแล้วสร้างพระสถูปครอบ
ทั้งนี้ด้วยความร่วมมือของพระเจ้าลังกา พระภิกษุลังกา และพ่อค้าลังกา(พลิติ-พลิมุย)
หมวดที่ 3 จากหลักฐานตำนานนครฯ
รวมกับหลักฐานอื่น ๆ พออนุมานได้ว่า ราวพุทธศตวรรษที่18 พุทธลังกาวงศ์ประดิษฐานที่อุษาคเนย์พร้อมพระไตรปิฎก
พระพุทธบาท ต้นศรีมหาโพธิ์ และเทพารักษ์จากลังกา"
หมวดที่ 4 ที่วิหารพระม้า
วัดพระบรมธาตุนครฯ ที่หัวบันไดมีลานแคบ ซ้าย-ขวามีรุปปั้น
ไม่มีลักษณะเฉพาะ ตรงกลางเป็นประตูไม้เข้าสู่ลานประทักษิณ
บนขวาสลักเป็นรูปพระวิษณุ ทรงจักรเป็นอาวุธประจำ และกำหนดให้ถือธนูกับลูกศร
คือรามาวตาร
ส่วนประตูบานซ้าย
สลักเป็นรูปพระพรหม 4 หน้า แต่ถืออาวุธผิดพระพรหม(พระพรหมส่วนมากถือคัมภีร์พระเวท
ดอกบัว อักษมาลา(ประคำ) หม้อน้ำ ทัพพี) ถ้านับหน้าที่มองไม่เห็น(อยู่หลังรูปนูน)ก็เป็น6หน้า เป็น6เศียร เทพ 6 เศียร คือพระขันทกุมาร หรือพระสกันทะ
หมวดที่ 5 ในผนังยอกบันไดในวิหารพระม้ามีแผ่นศิลาจารึกสมัยอยุธยา
คือ"เท้าขัตตุคาม"และ"เท้ารามเทพ" แสดงว่ามีเทพ2องค์ แต่ไม่ทราบว่าหมายถึงรูปปั้น หรือเทพที่ประตู
หมวดที่ 7 จากหลักฐานลังกา
ถึงทุกวันนี้ ชาวพุทธในลังกาถือว่าเกาะนั้นมีเทพครองอยู่ 4 องค์ ตรงกับตำนานไทย500ปีที่แล้ว(เพี้ยนเพียง1ชื่อ) เทพารักษ์ทั้ง4ของลังกา มีดังนี้
1.ขัตตุคามเทพ ตรงกับ Kataragama Deva
มีนกยูงเป็นพาหนะ มี6หน้า 12กร ปางปกติเป็นรูปเทพบุตร อยู่ในรูปของกุมาร
เป็นน้องชายพระพิฆเนศ ชาวสิงหลเรียกท่านว่า ขัตตคาม(ขัตตุคาม)/Kataragama(กฎรคาม) เพราะศาลใหญ่ของท่านอยู่ในป่าชื่อ"กฎรคาม"
2.รามเทพ ลังกาเรียก"อุบลวรรณ" หมายถึงพระวิษณุปางรามาวตาร มีธนูและลูกศรเป็นอาวุธ ศาลอยู่ที่แหลมDondra ทางใต้สุดของเกาะ
3.สุมนเทพ
องค์นี้ไม่ตรงกับเทพองค์ใดของฮินดู แต่คล้าย"ผีพื้นเมือง"มากกว่า ตำนานมหาวงศ์ว่าท่านอาราธนาพระพุทธเจ้าประทานพระเกศธาตุที่ประดืษฐานในมเหยงคณ์มหาสถูป และประทับรอยพระบาทที่เขาสุมนกูฏ
ศาลของท่านอยู่ที่เมืองรัตนปุระ(ratnapura) ตีนเขาพระพุทธบาท(ศรีปทะ หรือศรีบาท)
4.นาถเทพ คือพระอวโลกิเตศวร ชาวลังกาเรียกพระอวโลกิเตศวรว่า"นาถเทพ"คนจีนเรียก"กวนอิม" มีศาลอยู่ที่เมืองแคนดี(Kandy)
***************
โปรดพิจารณาด้วยครับ
http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K5535599/K5535599.html
เอาไปอ่านต่อครับ
ตอบโดย: เหงามาก 19 ก.ค. 50
- 18:17
|
(
