ความคิดเห็นที่ 1   เข้ามาเสนอข้อมูลต่อ เพราะเป็นเรื่องที่ไม่ค่อยเป็นสภาวะปกติ จึงยากนักจะวิเคราะห์หาข้อมูลได้ โดยง่าย      และจากข้อมูลใน อาหุเนยยสูตร ของบุคคล 9   และในส่วนความหมายของ โคตรภูบุคคล นั้น.      โคตรภูบุคคล คือผู้ที่ปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน จนวิปัสสนาญาณเจริญถึง โคตรภูญาณ      แต่โดยสภาวะทั่วไปแล้วผู้ที่ปฏิบัติถึง โคตรภูญาณ ซึ่งเกิดเพียงขณะจิตหนึ่ง หลังจากนั้นก็จะบรรลุ มรรคญาณ ไม่มีสิ่งใดขว้างกั้น เป็นพระอริยบุคคล      แต่ใน อาหุเนยยสูตร ที่กล่าวถึง บุคคล 10  นั้นได้กล่าวถึงบุคคลที่เป็นเอกเทศ  ก็หมายความว่าผู้ที่เป็น โคตรภูบุคคล ที่ไม่ใช่เป็นเพียงแค่ขณะจิตเดียวก็ย่อมมีอยู่       ดังนั้นต้องค้นหาว่า บุคคลประเภทใด จึงจัดว่าเป็น โคตรภูบุคคล ที่ยังไม่ใช่เป็นพระอริยะ แต่ปุถุชนที่เจริญวิปัสสนาถึง โคตรภูญาณ ไม่ใช่เกิดเพียงแค่ขณะจิตเดียว  แต่สามารถเจริญวิปัสสนาญาณจรดถึงโคตรภู ได้อยู่เนื่องๆ         ปุถุชนประเภทใดจึงมีความสามารถนั้น              เพราะถ้าผู้ที่ปรารถนาเป็นพระโพธิสัตว์ทั้วไป หรือปรารถนาเป็นอัครสาวกหรือมหาสาวกที่เป็นเอคคัตตะทั่วไป ก็เมื่อปฏิบัติวิปัสสนาญาณได้สมบูรณ์เติมที่แล้ว ถึงเพียง สังขารุเบกขาญาณ หรือเฉียดอนุโลมญาณ เท่านั้น                   และตามพระอรรถกถา บุคคลทั่วไปที่ปรารถนาพระนิพพานเป็นสำคัญ เมื่อเจริญวิปัสสนาถึงโคตรภูญาณ ก็ย่อมบรรลุมรรคญาณ โดยทันทีเป็นพระอริยบุคคลไป.              จึงเหลือแต่ผู้ที่ได้รับพุทธพยากรณ์แล้วจากพระพุทธเจ้า ว่าจะได้ตรัสรู้ตามที่ปรารถนาในอนาคตกาลเบื้องหน้าเป็น นิยตบุคคล ที่จะได้ตรัสรู้/บรรลุธรรมพร้อมด้วยความสมบูรณ์ตามที่ปรารถนานั้นในกาลเบื้องหน้า อันได้แก่ พระนิยตโพธิสัตว์ เป็นต้น.               แต่พระนิยตโพธิสัตว์ เมื่อเกิดในภพนั้นๆ ถ้ายังไม่เคยหรือยังไม่สามารถเจริญวิปัสสนาจนจรดถึงโคตรภูญาณ  ก็ยังไม่ถือว่าเป็น โคตรภูบุคคล              ดังนั้น เมื่อพระนิยตโพธิสัตว์+การปฏิบัติวิปัสสนาญาณจรดถึงโคตรภูญาณ และสามารถเจริญวิปัสสนาญาณถอยลงและเจริญขึ้นจรดถึงโคตรภูญาณอยู่เนื่องๆ จึงได้เชื่อว่าเป็น โคตรภูบุคคล               เพราะแม้ปฏิบัติอย่างไรพระนิยตโพธิสัตว์ก็จะไม่สามารถทำให้มรรคญาณปรากฏขึ้นได้ เมื่อยังไม่ถึงเวลาที่บารมีสมบูรณ์พร้อมที่จะตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า.              ข้อมูลที่ พระนิยตโพธิสัตว์สามารถปฏิบัติวิปัสสนาถึง อนุโลมญาณและโคตรภูญาณ ซึ่งมีการกล่าวไว้ในพระอรรถกถาด้วยเช่นกัน แต่กว่าจะหาข้อมูลเจอได้นั้นยากนัก เพราะเป็นสภาวะธรรมที่ไม่เป็นสาธารณะกับคนทั่วไป และเป็นส่วนน้อยนิดๆๆ เท่านั้น ที่ปรากฏสภาวะธรรมเช่นนี้ได้ ให้เป็นตัวอย่างเทียบเคียงได้.             จึงทำให้ข้อมูลในส่วนนี้ ในเรื่อง โคตรภูบุคคล ไม่ได้รับความสนใจเท่าที่ควร ว่าควรมีขอบเขตหรือหลักอย่างไร ที่แน่ชัด เนื้องด้วยมีข้อมูลน้อยไม่เป็นที่แน่ชัด มีบุคคลที่เทียบเคียงได้ยากมากๆ กับสภาวะธรรมที่ปรากฏขึ้น ที่จะทำให้บุคคลทั่วไปเข้าใจในสภาวะธรรมที่ไม่เป็นสาธารณะนั้นได้โดยง่าย. แก้ไขเมื่อ 16 พ.ย. 52 15:38:26 จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 15:24:37

ความคิดเห็นที่ 2   โคตรภูบุคคล กับ โคตรภูปรมัตถ์ ---- ก็อันเดียวกัน กระมัง เมื่อ ไม่ติดใน บัญญัติ ฯ *********************************************** (๑) โคตรภู กำหนดที่ธาตุ ๖ - อายตนะ - = โคตรภู บัญญัติ โคตรภู กำหนดที่ รูปปรมัตถ์เจตนสิกปรมัตถ์จิตปรมัตถ์ = โคตรภู ปรมัตถ์ (๒) ดังนั้น เมื่อ เชื่อมั่นใน ข้อความว่า "แต่โดยสภาวะทั่วไปแล้วผู้ที่ปฏิบัติถึง โคตรภูญาณ ซึ่งเกิดเพียงขณะจิตหนึ่ง หลังจากนั้นก็จะบรรลุ มรรคญาณ (ตามด้วย ผลญาณด้วยกระมัง - ตามตำรา) ไม่มีสิ่งใดขวางกั้น เป็นพระอริยบุคคล" (๓) พระอริยบุคคลแรกสุดคือ --- พระโพธิสัตว์ที่บรรลุโสดาบัน ที่ ต้อง ไม่ขัดกับ "พระพุทธวจนะที่ตรัสว่า --- ศีลสมบูรณ์ สมาธิพอประมาณ ปัญญาพอประมาณ / ------ บุคคลผู้มีเชื้อเหลือ ๙ จำพวก" - นวก  อํ ๒๓/๓๙๓/๒๑๖ *********************************************** เมื่อมีข้อมูลอย่างที่ เสนอข้างบนนี้แล้ว ต่อไป ถ้า จะเกิดคำถาม ถามว่า แล้วใคร ได้ชื่อว่าเป็นโคตรภูบุคคล? ขอตอบว่า -----> ไม่มีใคร ทั้งฝ่ายบัญญัติ ที่ไม่มีปรมัตถ์รองรับ และหรือ ฝ่ายบัญญัติที่มีปรมัตถ์รองรับ  และหรือ ฝ่ายปรมัตถ์ล้วน (ตามที่นักอภิธรรม เข้าใจกัน) ------> ที่จะ ได้ ชื่อว่า เป็น  โคตรภู อะไรๆ ถ้า เจ้าใจ "พุทธวจนะ ที่ตรัสคำว่า ตถาตา - ที่แปลไทยว่า -  เช่นนั้นเอง" ก็จะ มีคำตอบ ตาม 3 บรรทัดข้างบน กระมัง จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 15:43:33

ความคิดเห็นที่ 3   สวัสดีครับคุณ (F=9b) ที่ร่วมด้วยสนทนา แสดงความคิดเห็นนะครับ   ต่อไปผมจะยกหลักฐานจากพระอรรถกถา เพื่อแสดงหลักฐาน ในเรื่อง โคตรภูบุคคลที่เป็นเอกเทศ  ไม่ใช่เพียงแค่ขณะจิตเดียว                           อรรถกถาสัมมาสัมพุทธบุคคล            วินิจฉัยในนิเทศแห่ง  สัมมาสัมพุทธบุคคล.  คำว่า  "ปุพฺเพ อนนุสฺสุเตสุ"  ได้แก่  ในธรรมอันไม่เคยสดับมาก่อนในสำนักแห่งบุคคลอื่น ในกาลก่อนแต่การตรัสรู้สัจธรรมในปัจฉิมภพ. ก็ในภพก่อน ๆ  แต่ภพนั้น พระสัพพัญญูโพธิสัตว์  ทรงผนวชในพระพุทธศาสนา  เรียนพระไตรปิฏกทั้ง ๓  แล้วยกขึ้นสู่คตปัจจาคตวัตรคือ  วัตรที่นำกรรมฐานไปและนำกลับมา  เริ่ม ตั้งกรรมฐานจนจดอนุโลมและโคตรภูญาณ.  เพราะฉะนั้น  คำว่า  "สัมมาสัม- พุทโธ" นี้  ท่านกล่าวหมายเอาความเป็นผู้ไม่มีใคร ๆ  เป็นอาจารย์ในปัจฉิมภพ คือภพสุดท้ายเท่านั้น.             จริงอย่างนั้น  พระตถาคตเจ้า  ทรงตรัสรู้สัจธรรมทั้ง  ๔  ด้วยพระองค์ เอง  ด้วยญาณอันประจักษ์แก่พระองค์ว่า  "อิทํ  ทุกฺขํ  ฯลฯ  อิทํ  ทุกฺข- นิโรธคามินีปฏิปทา"  ดังนี้  ในสังขตธรรมทั้งหลาย  ที่ไม่ได้สดับมาในสำนัก แห่งบุคคลอื่น  เพราะความที่พระองค์เป็นผู้มีบารมีเต็มบริบูรณ์แล้ว.  คำว่า "ตตฺถ"  ได้แก่  อรหัตมรรค  กล่าวคือปัญญาเป็นเครื่องตรัสรู้สัจธรรมทั้ง  ๔ นั้น. คำว่า  "พเลสุ  วสีภาวํ"  ได้แก่ ย่อมถึงความเป็นผู้ชำนาญในการ ประพฤติพระสัพพัญญุตญาณ  และทศพลญาณทั้งหลาย.  ก็กิจอื่น  ชื่อว่าควร กระทำย่อมไม่มีแก่พระพุทธเจ้าทั้งหลาย  จำเดิมแต่การบรรลุพระสัพพัญญุตญาณ และพระทศพลญาณ.  เหมือนอย่างว่า  อิสริยยศทั้งหมดใคร ๆ  ไม่ควรกล่าวว่า ชื่อว่า  อิสริยยศนี้  ไม่มาถึงแก่ขัตติยกุมารผู้อุภโตสุชาติ  จำเดิมแต่การได้อภิเษก อิสริยยศนี้  ย่อมเป็นธรรมชาติมาแล้วทั้งสิ้น  ฉันใด  ชื่อว่า  คุณนี้อันใคร ๆ ไม่ควรกล่าวว่า  ไม่มาถึงแล้วแก่พระพุทธเจ้าทั้งหลาย,  พระพุทธเจ้าทั้งหลาย ไม่แทงตลอดแล้ว,  และไม่ประจักษ์แก่พระพุทธเจ้าทั้งหลาย  จำเดิมแต่การบรรลุ อรหัตมรรค  คุณคือพระสัพพัญญุตญาณแม้ทั้งปวง  ชื่อว่ามาแล้ว  พระพุทธเจ้า ได้แทงตลอดแล้ว  กระทำให้ประจักษ์แล้ว  ฉันนั้น  เหมือนกัน.               คำว่า  "อยํ  วุจฺจติ" ความว่า  บุคคลนี้ได้แก่  บุคคลผู้มีสัพพัญญูคุณ อันแทงตลอดแล้วด้วยอริยมรรค  โดยอานุภาพแห่งความสำเร็จแล้ว  ด้วยบารมี อันบริบูรณ์ด้วยประการฉะนี้  ท่านจึงเรียกว่า "สัมมาสัมพุทโธ".                          จบอรรถกถาสัมมาสัมพุทธบุคคล ผมขอนำบทความนั้นแสดงให้ชัดอีกครั้งนะครับ ก็ในภพก่อน ๆ  แต่ภพนั้น พระสัพพัญญูโพธิสัตว์  ทรงผนวชในพระพุทธศาสนา  เรียนพระไตรปิฏกทั้ง ๓  แล้วยกขึ้นสู่คตปัจจาคตวัตรคือ  วัตรที่นำกรรมฐานไปและนำกลับมา  เริ่ม ตั้งกรรมฐานจนจดอนุโลมและโคตรภูญาณ.      เป็นอันว่า โคตรภูบุคคล ที่เป็นเอกเทศ ใน อาหุเนยยสูตร ที่กล่าวถึง บุคคล 10  ตามที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้     ได้รับการยืนยันจากพระอรรถกถา ในอรรถกถานี้ เป็นการรองรับพระพุทธพจน์ ในอาหุเนยยสูตร ที่กล่าวถึง บุคคล 10  ถึงแม้ว่าในพระอรรถกถาในส่วนอื่น ได้กล่าวไว้ว่า พระนิยตโพธิสัตว์ เจริญถึงวิปัสสนาญาณที่ อนุโลมญาณ ก็มีอยู่ก็ตาม       สิ่งที่เราท่านสนทนากันนี้เป็นเรื่องเฉพาะ และหาบุคคลมาเปรียบเทียบได้อยาก มีเพียงน้อยนิดๆๆ เมื่อเทียบกับสัตว์ทั้งหลายอันประมาณไม่ได้ หาได้เป็นสภาวะที่เป็นสาธารณะ จึงไม่เป็นที่วิเคราะห์เรียนรู้สำหรับบุคคลทั่วๆ ไป ที่เอามาวิเคราะห์ทำให้ชัดเจนได้โดยง่าย แม้จะมีหลักฐานข้อมูลรองรับอยู่. จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 16:25:04

ความคิดเห็นที่ 4   ขอบคุณนะครับ ส่วนโคตรภูบุคคลนั้นมีลักษณะอย่างไร ภายในตัวเรานั้น ถ้าสนใจก็ลองหาคำสอนหลวงปู่สด จันทสโร วัดปากน้ำ มาอ่านดูนะครับ จะเห็นภาพที่ชัดเจนทีเดียวครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : กรรไกรรัตนะ เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 16:46:59

ความคิดเห็นที่ 5   สวัสดีครับคุณ กรรไกรรัตนะ    ควรศึกษาจากพระไตรปิฎกและพระอรรถกถานะครับ ซึ่งเป็นข้อมูลที่แท้จริงส่งเสริมกัน ยังปรากฏอยู่ให้เราที่เป็นพุทธบริษัท สามารถศึกษาได้อยู่นะครับ.    ความคลาดเคลื่อนและความผิดพลาดก็จะน้อย เป็นหลักเป็นฐาน ไม่ใช่กล่าวตามอัตโนมัติแห่งตนตามความคิดเห็นแห่งตนหรือทิศทางความเห็นของตนล้วนๆ โดยไม่ตรงหรือคลาดเคลื่อนหรือไม่มีพระไตรปิฎกหรืออรรถกถารองรับ นะครับ. จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 17:03:05

ความคิดเห็นที่ 6   หลักการศึกษาศาสนา ที่ใช้กันอยู่ ๔ ชั้น (๑) เรื่องประวัติศาสดา และคำสอน ของศาสดา (Life & Teaching) ที่ ผ่านสาวก ในแต่ละยุคสมัย (๒) เรื่องข้อปฏิบัติ ตามหลักศาสนานั้น ตามลำดับ (Exoteric Doctrine) - ทั้งที่ตรัสไว้ ตาม ๑ และ ตามที่ สาวกบัญญัติขึ้นเอง ฯ ในยุคหลังๆ ฯลฯ (๓) เรื่องฝ่ายปัญญาอันอภิ (Esoteric) - เช่น อภิธรรมปิฎก ๗ คัมภีร์ ที่ ไม่ เนื่องกับ ข้อที่ ๒ คือ ศีล สมาธิ ปัญญา ---- อ้างหลักฐานตามข้อที่ ๑ เช่น กรณี พระจูฬบัณฑก ทำตามที่ตรัสให้ลูบผ้าเช็ดฝุ่น นั่น ฯ (๔) เรื่อง ลึกลับที่อยู่เบื้องหลังสุดแห่งศาสนานั้นๆ (Mysticism) เช่น นิพพาน ตามจูฬสุญญตสูตร ประเด็นกระทู้ ---- (คำว่า) โคตรภูบุคคล ( เสนอ ให้ VS (กับคำว่า) โคตรภูปรมัตถ์)   น่าจะ "จัดอยู่ในข้อ ๓ กระมัง" ---"คำว่า  โคตรภู"  น่าจะเนื่องกับ การพรรณา อาการฝ่าย นามธรรมประเภทหนึ่ง ในชั่วขณะอันแสนสั้น (กำหนดตาม ตำรา ฯลฯ) เพราะ เหตุปัจจัยเช่นนั้น หมายเหตุ มีพระสูตรหนึ่ง ตรัสไว้ จากความจำ ---- ทรงอุปมาเหมือนด้ามมีดที่กร่อนลงทุกๆ วันๆๆๆ ไม่ต้องรู้ว่า วันนี้กร่อนเท่าไหร่ เหลือเท่าไหร่ จำไม่ได้แล้วว่า พระสูตรไหน ท่านใดทราบ เสนอเป็นธรรมทานด้วยครับ แก้คำ ......โคตรภู แก้ไขเมื่อ 16 พ.ย. 52 19:03:53 จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 19:01:42

ความคิดเห็นที่ 7   ุุู^ ^ นาวาสูตร   http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=17&A=3354&Z=3406&pagebreak=0 ภาวนาสูตร http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=23&A=2593&Z=2628&pagebreak=0 จากคุณ : Rionia เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 52 00:12:48

ความคิดเห็นที่ 8   [๒๖๒] ดูกรภิกษุทั้งหลาย รอยนิ้วมือย่อมปรากฏ หรือรอยนิ้วหัวแม่มือย่อมปรากฏ ที่ด้ามมีดของนายช่างไม้ หรือลูกมือของนายช่างไม้  แต่นายช่างไม้หรือลูกมือของนายช่างไม้นั้น หารู้ไม่ว่า วันนี้ด้ามมีดของเราสึกไปประมาณเท่านี้ วานนี้สึกไปประมาณเท่านี้ วันก่อนๆ สึกไป ประมาณเท่านี้ นายช่างไม้หรือลูกมือของนายช่างไม้นั้น มีความรู้แต่ว่า สึกไปแล้ว โดยแท้แล แม้ฉันใด. ดูกรภิกษุทั้งหลาย เมื่อภิกษุประกอบภาวนานุโยคอยู่ หารู้ไม่ว่า วันนี้อาสวะทั้งหลาย ของเราสิ้นไปแล้วประมาณเท่านี้ วานนี้สิ้นไปแล้วประมาณเท่านี้ หรือวันก่อนๆ สิ้นไปแล้ว ประมาณเท่านี้ก็จริง ถึงอย่างไรนั้น เมื่ออาสวะสิ้นไปแล้ว เธอก็มีความรู้แต่ว่าสิ้นไปแล้วๆ ฉัน นั้นเหมือนกันแล. ดูกรภิกษุทั้งหลาย เมื่อเรือที่เขาผูกด้วยพรวน แล่นไปในสมุทร จมลงในน้ำ สิ้น ๖ เดือน โดยเหมันตสมัย เขาเข็นขึ้นบก พรวนเหล่านั้นถูกลมและแดดกระทบแล้ว ถูก ฝนตกรดแล้วย่อมผุ และเปื่อย โดยไม่ยากเลย ฉันนั้นเหมือนกันแล. จบ สูตรที่ ๙. เปรียบเหมือนรอยนิ้วมือ รอยนิ้วหัวแม่มือที่ด้ามมีด ย่อมปรากฏแก่นาย ช่างไม้หรือลูกมือนายช่างไม้ แต่เขาไม่รู้อย่างนี้ว่า วันนี้ด้ามมีดของเราสึกไปเท่านี้ เมื่อวานสึกไปเท่านี้ หรือเมื่อวานซืนสึกไปเท่านี้ ที่จริง เมื่อด้ามมีดสึกไป เขาก็รู้ว่าสึกไปนั่นเทียว ฉันใด ดูกรภิกษุทั้งหลาย เมื่อภิกษุหมั่นเจริญภาวนาอยู่ ก็ฉันนั้นเหมือนกัน แม้จะไม่รู้อย่างนี้ว่า วันนี้ อาสวะของเราสิ้นไปเท่านี้ เมื่อวาน สิ้นไปเท่านี้ หรือเมื่อวานซืนสิ้นไปเท่านี้ แต่ที่จริง เมื่ออาสวะสิ้นไป ภิกษุนั้น ก็รู้ว่าสิ้นไปนั่นเทียว ฯ *************************************************** ขอบคุณ คุณRionia ครับ หมายเหตุ ๑ สมัยนี้ ดูเหมือน จะมี มติ หรือ ทิฏฐิว่า (๑) "เมื่ออาสวะสิ้นไป ภิกษุนั้นก็รู้ว่าสิ้นไปนั่นเทียว ฯ" --- ตามพระพุทธวจนะ "นาวาสูตร + ภาวนาสูตร" นั้น --- ตรัสใน รูป บัญญัติ นะ แต่ จริงๆ แล้ว (จริงของ เจตสิกอะไร?) -- "เมื่ออาสวะสิ้นไป ภิกษุนั้นก็รู้ว่าสิ้นไปนั่นเทียว ฯ" - นั้น "ต้อง เห็นปรมัตถ์ นะ" ขอให้ ช่วยกัน เพ่งพินิจว่า "เพราะเหตุใด" เพื่อความไม่ประมาท --- เพราะ สนิมเหล็ก เกิดแต่ เนื้อในเหล็ก---- เพื่อความไม่ประมาท ----- สนิมแห่งจิต ---- ที่ตรัส ไว่ ได้แก่ นิวรณ์ทั้ง ๕ นั้น (๓) กามฉันทะ ใน "อารมณ์ คือ "ต้อง เห็นปรมัตถ์ นะ" ---- > นั่น คือ นิวรณ์ คือ กามฉันทะ ----- ที่คือ อุปกิเลส ตามที่ตรัสไว้ "นั่นแหละ -- คือ การเห็น ปรมัตถ์ ผ่าน บัญญัติ คือ ตัวหนังสือ มั๊ง" (๔)  สนับสนุน การศึกษาพระอภิธรรม แบบที่ ผู้ศึกษา  ต้องสามารถ เห็น ปรมัตถ์ คือ อุปกิเลส คือ นิวรณ์ทั้ง ๕ ทั้งในขณะ เรียน และ หลังจากเรียน ฯ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 52 09:46:24

ความคิดเห็นที่ 9   "จิต + เจตสิก" = "จิต " "จิต ต้องมีอารมณ์ ได้ ทีละหนึ่งอารมณ์ เท่านั้น" = "จิตมีอารมณ์" คำว่า กามฉันทะ ใน "อารมณ์ = "จิตมีอารมณ์" หรือ จิตเจตสิก+ อารมณ์ แต่ เจตสิกที่ประกอบจิต (บรรทัดบน) คือ กามฉันทะ อันเป็น สนิมแห่งจิต / เป็น อาหารของอวิชชา (โมหะเจตสิกนั่นแหละ) ----- > ปรมัตถ์ ตัวแสบ นี้ เห็นๆ กันไหม ฯลฯ ตกลง กามฉันทะ ใน "อารมณ์ คือ "ต้อง เห็นปรมัตถ์ นะ" = จิต+ อกุสลเจตสิก+ อารมณ์ แล้ว  ยัง -----> ต่อไปยัง ""ต้อง เห็นปรมัตถ์ นะ"" ---- ใช่หรือไม่ -------> ใครเรียน วิถีจิต ตามตำรา ฯ -------> เห็นปรมัตถ์ 2 บรรทัด บน (ไม่ใช่ คิด หรือ ระลึกว่า ตรงตาม ตำรานั้นๆ นะครับ) กันอย่างไร? ฯลฯ สรุป ประจักษ์ ปรมัตถ์ ----->แล้ว จะ อาสััย  บัญญติอะไร? สอบทาน "เพื่อความไม่ประมาท" ฯลฯ อาสัย (๑) พุทธวจนะ ที่ตรัส ตามที่พระเถระครั้งปบมสังคายนา รักษาสืบมา (๒) ที่ไม่อยู่ในรูปพระพุทธวจนะ (พระอภิธัมมปิฎก ๗ คัมภีร์ / อภิธัมมัตถสังคหะ ชั้นหลังกว่า พระอภิธัมมปิฎก ๗ คัมภีร์ รจนาโดยภิกาุ ลังกาสิงหล เมื่อราวๆ พ.ศ. 1200 ฯ) ถ้า จะอาศัย ทั้ง ๒ -- ก็ยังต้อง รู้ชัดแก่ใจว่า "----- เติมเองครับ------" จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 52 10:10:09

ความคิดเห็นที่ 10   ครับคุณ (F=9b) ตามประโยคนี้   " ถ้า จะอาศัย ทั้ง ๒ -- ก็ยังต้อง รู้ชัดแก่ใจว่า "----- เติมเองครับ------"    ครับ  รู้ชัดแก่ใจนานแล้ว และหลังจากนั้นต้องมาตรวจสอบซ้ำแล้วซ้ำเล่าเป็นเวลาสิบกว่าปี ด้วยความเพียรปฏิบัติอยู่เนื่อง แต่ยังไม่มีโอกาสศึกษาหาข้อมูลตามบัญญัติแสดงเป็นหลักฐานได้ จนยุคเข้าสู่สังคม ออนไลส์ ทางอินเตอรเน็ตนี้เอง.    ด้วยความคิดเห็นนี้ จึงขอไปแก้ไข ขีดเส้นใต้ที่หัวกระทู้ให้ชัดเจน ตรงข้อความ  แม้จะทราบอยู่แก่ใจแล้วก็ตาม ให้ชัดเจน. จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 52 10:41:07