พี่วิชา นี่ดีจริงครับ ไม่เห็นแก่เหน็ดเหนือยเลย
อุตส่าห์คัดพระสูตรให้พวกผมได้อ่านกัน ดีจริงๆ
ขอบคุณมากๆครับ
ผมละชอบมากๆเลย โดยเฉพาะที่ว่า
"อนึ่ง ตถาคตย่อมรู้วาจาที่จริง ที่แท้ และประกอบด้วยประโยชน์
และวาจานั้นเป็นที่รัก เป็นที่ชอบใจของผู้อื่น ในข้อนั้น ตถาคตย่อมรู้กาลที่จะพยากรณ์วาจานั้น
ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะตถาคตมีความเอ็นดูในสัตว์ทั้งหลาย"
สรุปได้ว่า วาจาที่ควรพูด คือ
เป็นวาจาจริง และ พูดแล้วเป็นประโยชน์
และ พูดแล้วเป็นที่ชอบใจของผู้อื่น
และอีกที่ ตอนที่ว่า
"ดูกรคฤหบดี ท่านจงใคร่ครวญเสียก่อนแล้วจึงทำ การที่มนุษย์ผู้มีชื่อเสียงเช่นท่านใคร่ครวญเสียก่อนแล้วจึงทำเป็นความดี"